Λαμπρινουδάκης, Βασίλειος

(Χίος 1939 –). Αρχαιολόγος και πανεπιστημιακός. Σπούδασε ιστορία, φιλολογία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο οποίο συνέχισε τις σπουδές του ακολουθώντας πανεπιστημιακή καριέρα. Ξεκίνησε ως βοηθός (1964), ανακηρύχθηκε διδάκτωρ (1971), επίκουρος (1973) και τέλος τακτικός καθηγητής της κλασικής αρχαιολογίας (1980). Εργάστηκε ως υπότροφος ερευνητής στη Γερμανία (1971-73 και 1981-82) και στις ΗΠΑ (1987). Το ανασκαφικό του έργο επικεντρώθηκε κυρίως στην Επίδαυρο (από το 1974) και στη Νάξο (1976-85), όπου ολοκλήρωσε την εργασία του καθηγητή Νικόλαου Κοντολέοντα. Το 1986 ίδρυσε την Ομάδα εργασίας για τη συντήρηση των μνημείων της Επιδαύρου. Από το 1980 είναι μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και από το 1981 μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Αρχαιολογικής Εταιρείας (με διακοπή στα έτη 1987-88) καθώς και της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων της Ακροπόλεως. Συνέβαλε ιδιαίτερα στην έκδοση του περιοδικού Αρχαιογνωσία, ενώ στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται πολλές μελέτες, ανασκαφικές εκθέσεις και τα έργα Μητροτραφής (1971), Ελληνική πλαστική του 7ου αι. π.Χ. (1975), Πρώιμη αρχαϊκή αγγειογραφία (1977) κ.ά.